کد مطلب:177788 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:402

ترسیم کلی از مبارزه ائمه
درباره ترسیم كلی مبارزه در دوران سه امام، یعنی امیرالمؤمنین و امام مجتبی و سیدالشهداءعلیهم السلام بحث زیاد شده و تقریبا كسی شبهه ندارد كه در حركت آنها یك جهت گیری سیاسی وجود دارد.

از سال شصت و یكم هجری تا سال 260 كه سه مرحله داریم:

مرحله اول: از سال 61 تا سال 135 یعنی شروع خلافت منصورعباسی است. در این مرحله حركت از نقطه ای آغاز می شود به تدریج كیفیت، عمق و گسترش پیدا می كند و اوج می گیرد تاسال 135 كه سال مرگ سفاح و خلافت منصور است وضع عوض می شود، مشكلاتی پدید می آید كه تا حدود زیادی پیشرفت ها را متوقف می كند.

در دوران مبارزات سیاسی خودمان هم نظیر آن را مشاهده كردیم.

مرحله دوم: از سال 135 تا سال 203 سال شهادت امام رضا علیه السلام حركت و مبارزه از یك نقطه بالاتر از سال 61 و عمیق تر وگسترده تر از آن، منتها با مشكلات جدیدی آغاز می شود ورفته رفته اوج و گسترش پیدا می كند و به پیروزی نزدیك می شود كه با شهادت امام هشتم باز حركت متوقف می شود.

مرحله سوم: با رفتن مامون به بغداد در سال 204 و شروع خلافت مامون كه یكی از فصل های بسیار دشوار در زندگی ائمه علیهم السلام است، فصل جدیدی آغاز می شود كه فصل محنت ائمه علیهم السلام است با اینكه گسترش تشیع در آن روزها بیش از همیشه بود.

در این دوران ائمه علیهم السلام برای پیش از غیبت صغری دیگرتلاش نمی كنند بلكه زمینه سازی می كنند برای بعدها و این دوران از سال 204 ادامه پیدا می كند تا سال 260 كه سال شهادت امام عسكری علیه السلام و شروع غیبت صغری است. هریك از این سه دوره خصوصیاتی دارد.